استقبال عزیزان از مثلث عشق، موجب شد این بحث رو ادامه بدیم و راه و رسم عاشقی رو با هم مروری کنیم، تا بلکه بخشی از ویژگیهای "عاشق حقیقی" رو بشناسیم؛ با مطالعه منابع مختلف دینی و ذخایر أدبی بنظر میاد عشق جذبه ای است مافوق محبّت، چرا که هر محبّتی ملازم عشق نیست اما هر عشقی با محبت همراهه. عاشق به کسی میگن که لحظه ای از فکر و خیال معشوقش جدا نباشه؛ علاقه، محبّت و هجران معشوق چنان قلب و روح عاشق رو مسخّر میکنه که خواب و خوراک رو ازش میگیره و به چیزی جز معشوق نمی اندیشه و کسی رو جز او نمی بینه. هر کس چنین نیست، عاشق نیست.

 عشق قهّار است و من مقهور عشق          چون قمر روشن شدم از نور عشق

انسان تا از خود پرستی، نفس پرستی و بت پرستی کهن و مدرن رها نشه و در منزل "عبودیت و بندگی" آرام نگیره عشق رو نمی فهمه و عاشق نمیشه. حالا باید دید مرام عاشقی و شیدایی چیه؟ و چطور میشه عاشق واقعی شد؟ بیایید با هم چند بند از  آیین نامه عاشقی رو مرور کنیم:

1. بندگی: بندگی گوهری است که باطنش خدایی و الهیه " . شرف نبی مکرّم (ص) در بندگی آن بزرگ بود نه در رسالتش، جاده عشّاقی، راه عبودیت و بندگیه. راه و رسم بندگی آموز تا عاشق شوی. سیر و حرکت، زمانی ممکنه که با معرفت و آگاهی، چراغ ایمان در دل روشن بشه. روغن چراغ ایمان هم عمل صالح و ترک گناهه.

2. پیروی از أولیاء حق: عاشق مهجور، چشم به راه پیام معشوق داره و به هر چیزی که به معشوق تعلق داره یا نماینده و پیام رسان اوست، عشق می ورزه؛ او در کلام معشوق میخواند : " ای پیامبر! به مردم بگو: اگر به خدا عشق می ورزید از من پیروی کنید تا خدا هم شما را دوست بداره . آری عشاق، هماره قدم گاه اولیاء او را رصد میکنن.

3. عبادت: عشق وصال داری و شب تا صبح سر بر بستر ناز خوابت آید؟! زهی خیال باطل ! نشنیده ای که با کلیمش موسی (ع) فرمود: دروغ می گوید کسی که گمان برد خدا را دوست دارد، ولی چون تاریکی شب در آید، خواب را بر حضورم ترجیح دهد".

4.خود شناسی: گام اول در شعله ور شدن آتش عشق، شناخت کمال و جلوه های معشوقه. معرفت الهی، برای اکثر افراد بدون خودشناسی و شناخت تجلیات حق میسر نیست. برا همین خود آگاهی و خود شناسی برترین شناخت ها دانسته شده، علامت این که انسان خود آگاه شده و خود رو شناخته، خدا شناسی او ست که پیامبر اکرم(ص) فرمود: داناترین شما در خودشناسی، خداشناس ترین شماست".

5. ترک گناه: اگه قلب مأمن و مأوای عشقه پس نباید در اون حرامی وارد بشه، چون که صاحبش میزبان معشوقی به نام خدا که خالق هستی است، خواهد بود. نتیجه اینکه عشق خیال نیست، آتشیه که وقتی در دل شعله ور میشه عاشق از تمام حصارهای غیر پرستی بیرون میاد تا جمال محبوبش رو ببینه؛ خانه دل جای دو محبوب نیست ! نمیشه هم خدا و خرما رو با هم دوست داشت ! *

با استفاده از آرشیو واحد پاسخ به سوالات دینی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی:              http://www.pasokhgoo.ir *